Monday, November 06, 2006

കാത്തിരിപ്പ്

കവിത
കാത്തിരിപ്പ്‌


ആയിരം കാതങ്ങള്‍ക്കിപ്പുറം കാതോര്‍ത്തിരിപ്പാണ്‌
ഓര്‍ത്തോര്‍ത്തിരുപ്പാണ്‌ ഓര്‍മ്മവെച്ചിരിപ്പാണ്‌
ഓളങ്ങളെ പോലെ അലതല്ലി അലതല്ലി
ആര്‍ത്തലയ്ക്കുന്നോരു ശാന്തമാകാത്തൊരു
ശാന്തസമുദ്രം പോലെ ശാന്തി കിട്ടാത്തൊരു
ശക്തിയില്ലാത്തൊരു കൊച്ചു മനസ്സുമായ
ഇരിപ്പാണു ഞാനീ പേര്‍ഷ്യാമരുഭൂമിയില്‍.
എന്റെ; അല്ല! ആയിരങ്ങള്‍ സ്വപ്നം കാണുന്ന
അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്‌ ചിറകുകള്‍ മുളപ്പിക്കുന്ന-
സ്വപ്നനഗരിയല്ലേയിത്‌
ഊണിലും ഉറക്കിലുംസ്വപ്പ്നംകണ്ട സ്വര്‍ണ്ണനഗരിയല്ലേയിത്‌
എന്നിട്ടുമെന്തേയെന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്‌ ചിറകു മുളയ്ക്കാത്തത്‌
ഹോ! ഇല്ല! മുളയ്ക്കില്ല എന്റെ ചിറകുകള്‍കരിഞ്ഞുപോയ്‌ ഈ ഉഷ്ണമരുഭൂമിയല്
‍എന്നാലും എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കന്ത്യമില്ലല്ലൊ?
‍ആതളിരിടുന്ന സ്വപ്നങ്ങളില്‍ കാണുന്നു ഞാന്‍ ഒരു സപ്നം
ദാ...!! മുളയ്ക്കുന്നു ചിറകുകള്‍ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്‌
പക്ഷേ....!!?പറക്കുവാനാകുന്നില്ലെന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്‌ഭാരമേറിപ്പോയ്‌
താങ്ങുവാനാകുന്നില്ലതിന്റെ ഭാരം ആ കൊച്ചു ചിറകുകള്‍ക്

0 Comments:

Post a Comment

<< Home